Ο απρόσμενος επισκέπτης

Πελαργός κοντά στο Παλαιόκαστρο

Ήταν όταν πρωτογέμισε η λίμνη με νερό, στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Φάνηκαν τότε στη λίμνη τα πρώτα νεροπούλια, κυρίως αγριόπαπιες, ψαρόνια και γλάροι. Βαδίζοντας μόνος το σούρουπο στον κάτω δρόμο της Πεντάπολης προς την Αγιά Σοφία, κάτω από το περιβόλι της Μέρινας έκπληκτος ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με έναν περίεργο επισκέπτη. 
Άγνωστος στα μέρη μας, δεν έμοιαζε για περαστικός, μάλλον σαν ναυαγός, σαν κάτι να τον έβγαλε από την πορεία του, σαν να ξόκειλε. Ένα τεράστιο πουλί, ένας πελαργός στεκόταν εκεί ατάραχος. Αναρωτήθηκα τι να γύρευε. Μήπως ξεκουραζόταν ή κυνηγούσε βατράχια στα λιμνάζοντα νερά του χαντακιού. Μήπως όμως ήταν τραυματισμένος και ζητούσε από εμένα βοήθεια. Δε φοβήθηκε,  δε σαλεύτηκε, μάλλον  έδειχνε εξοικειωμένος με την παρουσία μου. Κοιταχτήκαμε με σεβασμό και ούτε που διανοήθηκα να τον τρομάξω, έστω για να δω σε τι κατάσταση βρισκόταν. Προτού συνεχίσω το δρόμο μου, σήκωσα τα μάτια μου. Μπρος μου υψωνόταν το καμπαναριό της εκκλησίας. Ο πελαργός, το καμπαναριό, ο βαλτότοπος με αρκετή τροφή για τον απρόσμενο επισκέπτη ήταν η εικόνα που έμεινε στο μυαλό μου. Με αίσθημα ευτυχίας και πλουσιότερος ψυχικά συνέχισα το δρόμο μου.

Σε άσχετο χρόνο, σε συζήτηση στο καφενείο, μια παρέα κυνηγών, με δόση οικολογικής ευαισθησίας, αναρωτιόνταν για την εξαφάνιση των αγριόπαπιων στη λίμνη. Και ενώ η ευθύνη ριχνόταν στους απόντες, άδραξα την ευκαιρία και αναφέρθηκα στην απρόσμενη συνάντησή μου με τον πελαργό. Κατακόκκινος τότε πετάχτηκε ένας από τους συνομιλητές  και μου είπε ‘’ Τον είδες και εσύ… ’’

Παρότι αυτά τα είδη ευδοκιμούν βορειότερα, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την υποδοχή τέτοιων πουλιών. Το κέρδος για τον τόπο θα είναι τεράστιο.

Μπάκας Ιωάννης